Natuurbeheer en -herstel in de Lage Landen was tot ongeveer de jaren ‘80 van vorige eeuw nog veel gebaseerd op trial-and-error, aangedreven door de nodige dosis lef om maatregelen en ideeën in het veld uit te proberen. De kennis en ervaringen die zo werden opgedaan, die soms doorspekt waren met buikgevoel, werden vervolgens opgeschreven, gedeeld en bediscussieerd. De nieuwere generaties natuurbeheerders hebben door deze aanpak heel veel kunnen leren van onze voorgangers. In dit artikel bespreken we, met natuurgebied De Zegge als voorbeeld, hoe het huidige natuurbeheer steeds verder wordt geprofessionaliseerd door een toenemende verbondenheid met wetenschap.